Srpska pravoslavna crkva sutra obilježava Časne verige, dan kada lanci kojima ga je kralj Irod okovao, spali sa Svetog apostola Petra.

Verige u koje je Sveti Petar bio okovan hrišćani su kasnije godinama čuvali, vjerujući da su čudotvorne i da donose izliječenje svakome ko ih dotakne.

Dugo godina je čuvan i ubrus kojim su vjernici brisali Svetog Patra tokom mučenja, ali je on kasnije ipak izgubljen.

Časne verige (lanci), Verižnjača ili Verižica, pravoslavni je praznik kod Srba koji neke porodice slave i kao krsnu slavu. Proslavljaju se 16. januara po starom Julijanskom kalendaru, 29. januara po gregorijanskom.

Narodni običaji

U mnogim mjestima Srbije, Verige se slave kao veliki praznik. U Popovom polju kod Trebinja Srbi na taj dan ne rade teže poslove, a žene poste. U Gornjoj Pčinji kod Gnjilana praznuju ovaj dan zbog tuče (grada), a širom Kosova i Metohije da ne bude kuge, stočari da stoka napreduje…

Zbog toga domaćini prije zore zahvate nenačetu vodu na izvoru i sa njom prskaju stoku. Ratari to isto rade sa žitom u košu, da bi zdravo izgurali zimu do kraja.

Na ovaj dan zvijeri ne napadaju ljude, i ne šije se odjeća.

Običaj je i da se na današnji dan lancima veže kućni prag, i tako dom zaštiti od nečastivih ljudi i sila. Ne bi trebalo ni da se putuje, jer kada vi odete, dom ostaje “nebranjen” i svakakva nesreća može da se dogodi (u stara vremena strah je “pokrivao” udar groma, zapaljenu ljetinu, zaklana stoka…)

Kada ste već kod kuće, slobodno malo pospremite, jer Časne verige nisu tzv. crveno slovo, pa nema nikakvih kućevnih zabrana (pranje, peglanje, usisavanje…). Naprotiv, poželjno je da kuća zablista u slavu Svetog Petra, koji je i inače zaštitnik doma i porodice.

Po narodnom vjerovanju, od Časnih veriga nastaje blaže vrijeme, “jer Bog usijanim verigama počne da peče zemlju”.

Verige su okovi (karike) kojima je po naređenju Iroda Agripe, judejskog cara iz 42. godine poslije Hrista, bio vezan u tamnici Sveti Apostol Petar.

Iz Djela apostolskih saznaje se da je Apostola Petra, uoči suđenja, na čudesan način Anđeo oslobodio sužanjstva. Poslije njegovog oslobađanja, verige su čuvane kao svetinja.

Jerusalimski Patrijarh Sv. Juvenalije (420-458), poklonio je verige carici Evdokiji, supruzi Teodosija III Mlađeg (408-450), 437. (ili 439) godine. Jednu verigu, poslala je svojoj kćerci Evdoksiji u Rim, a ona je sagradila hram posvećen Apostolu Petru, i položila verigu u hram, gdje se i danas nalaze.

U Rimu su već bile i druge verige kojima je Sveti Apostol Petar bio okovan pred svoje stradanje u Rimu, u vrijeme cara Nerona.

Narod priča da je jednom i Sveti Sava bio okovan pa je po oslobođenju, sačuvao verige i njima liječio. Jednom se susretne sa Svetim Petrom, i razmijeni svoje okove. Sava je Petru dao hladne, a Petar Savi vruće. Da nisu tako uradili, narodu bi ljeti bilo prevruće, a zimi prehladno.

Čudesnom događaju oslobađanja apostola Petra, posvećena je uspomena koja se slavi 16, odnosno 29. januara.

Naime, odmah poslije smrti Isusa Hrista i vaznesenja počinje proganjanje hrišćana koje je trajalo više od tri stotine godina.

Carev namjesnik Irod, upravnik Galileje, pogubi Jakova, brata Jovanovog i, na podsticanje Jevreja, zapovjedi da uhvate Petra i bace ga u tamnicu.

Petar je u tamnici spavao okovan između dva vojnika, i noć pred izvođenje na sud, zasvijetli se cijela tamnica i anđeo kucnu Petru po rebrima, probudi ga pa mu reče: “Ustani, obuj se i opaši se, pa hajde sa mnom”.

Petar ustade, a okovi mu spadoše s nogu pa pođe s anđelom. Vojnici su spavali kao mrtvi, pa anđeo provede Petra pored straže, a kada su došli do gvozdene gradske kapije, ona se sama otvori i tako se Petar oslobodi zatvora, i vjerovatne smrti, piše Alo.

I gle, anđeo Gospodnji se pojavi, i svjetlost obasja prostoriju, i kucnuvši Petra u rebra probudi ga govoreći: “Ustani brzo!” I spadoše mu verige s ruku.

Izvor: Srpska info