Knjiga “Uspon i pad embahada – Srpska i jugoslovenska diplomatija u vrtlogu istorije (1919 – 1948), autora dr Duška Lopandića, kako je sinoć na promociji u Narodnoj biblioteci “Filip Višnjić” u Bijeljini izjavio sam autor, posvećena je istoriji srpske i jugoslovenske diplomatije u prvoj polovini dvadesetog vijeka, odnosno u periodu između kraja Prvog i kraja Drugog svjetskog rata.

“U diplomatskom smislu, riječ je o periodu od Pariske mirovne konferencije i zaključenja Versajskog mirovnog ugovora 1919. godine do Mirovne konferencije u Parizu i Mirovnih sporazuma iz 1946. i 1947. godine. Posmatrano iz današnje perspektive, ističe dr Lopandić, dvadeseti vijek je u cjelini predstavljao vijek društvenog i državnog diskontinuiteta i demografskog iscrpljivanja srpskog naroda. U knjizi sam se najviše skoncentrisao na period između dva svjetska rata i tokom rata. Diplomatija Kraljevine Jugoslavije, Vlade u izbjeglištvu i, s druge strane, Titova diplomatija, partizanska, koja je bila u povoju, ali je postizala puno uspjeha u to vrijeme. Dvadeseti vijek je u pravom smislu bio vijek iscrpljivanja za srpski narod, jer smo učestvovali u dva svjetska rata, plus rat iz devedesetih godina prošlog vijeka. Sve se to, na neki način, odrazilo na današnju situaciju. Vremena se mijenjaju, velike su promjene u svijetu i u diplomatiji, u načinu komuniciranja i pregovaranja. Velike su promjene i u odnosima snaga u svijetu. Kad je riječ o Srbiji, neophodno je završiti ciklus evropeizacije, u koji je Srbija ušla i to traje dosta dugo, taj ulazak u EU. To je ono što ja zastupam. Možda će to trajati još jednu deceniju”, izjavio je dr Lopandić.

Diplomata Igor Davidović izjavio je da je Lopandić napisao izuzetno dobru knjigu.

 “Trebalo bi da postignemo bar nešto od onoga što su imali diplomate između dva svjetska rata u Srbiji i Jugoslaviji. O tome ko su i kakve su bile te diplomate, u Lopandićevoj knjizi detaljno se govori. On pominje Jovana Dučića, Ivu Andrića, Miloša Crnjanskog, Rastka Petrovića i druge, osvrnuvši se i na diplomatiju knjaza Miloša. Kroz cijelu knjigu se pronosi ideja da je diplomatija univerzalna i svevremena. Što se tiče pitanja, gdje smo danas, nama je ovdje, u Republici Srpskoj, diplomatija potrebnija nego ikada. Jedan od starih diplomata je svojevremeno rekao da se uvijek dešava opasna igra kada oni koji postavljaju diplomate više vode računa o tome koga postavljaju, umjesto da razmisle o tome šta ta diplomatrija može da uradi, koliko može biti moćna i kakvi su alati u rukama čovjeka koji to treba ba upotrijebi. Kadrovi u diplomatiji su ključ svega”, izjavio je Igor Davidović.

Bijeljina.com