Srpska pravoslavna crkva i vjernici danas obilježavaju dan prenosa moštiju Svetog Nikifora Carigradskog.

 

Veliki arhijerej Božji sveti Nikifor, patrijarh carigradski, za pobožno poštovanje svetih ikona bi od zločestivog cara Lava Jermenina protjeran sa prestola na ostrvo Prokonisos. Na tom ostrvu bio je manastir, koji je sam Nikifor sagradio u čast svetog mučenika Teodora.

I tu ovaj ispovjednik vjere provede u oskudici i zlopaćenju trinaest godina, a potom se prestavi i ode ka Gospodu 828. godine. I bi sahranjen u manastiru svom pored crkve svetog Teodora.

Pošto s hukom izgiboše svi carevi ikonoborci: Lav Jermenin, Mihailo Valvos, i sin ovoga Teofil, na carski presto sjede blagočestiva carica Teodora sa svojim vrlo malim sinom Mihailom. Isto tako istrijebiše se sa zemlje živih i psevdopatrijarsi carigradski: Teodor Kasiter, Teodor Spatarokandilat, Antonije Kasimat, i Jovan Anij, po zanimanju mađioničar. Ovaj posljednji, kao nekanonski bi zbačen od strane vjernih, i na presto bi povraćen kanonski patrijarh sveti Metodije.Tada, 846. godine, i časne mošti ispovjednika Hristova svetog Nikifora bile su prenesene sa Prokonisa u Carigrad.

Jer presveti patrijarh Metodije savjetova to pobožnoj carici Teodori.

Na ovaj savjet i prijedlog patrijarha Metodija hristoljubiva carica Teodora odmah pristade, govoreći: To će i dušama našim biti korisno, i za ime naše u posljednja vremena slavno.

Ne oklijevajući, presveti patrijarh uze prezvitere i monahe, i pođe na ostrvo Prokonis, praćen mnoštvom naroda. I kad stiže u manastir svetog mučenika Teodora, otvori grob svetog Nikifora, i svi vidješe telo njegovo, poslije devetnaest godina od dana sahrane, potpuno čitavo, bez ikakvog znaka truljenja i pušta iz sebe divan miris. Pošto otsluži svenoćno bdenije i božanstvenu liturgiju, sveti Metodije siđe u grob, i zagrli mošti svetog Nikifora govoreći kao živome: O mužu preblaženi, ti si se upodobio svetom Jovanu Zlatoustu! Jer si slične podvige uzeo na sebe, i slične muke podnio.

Kao on, tako si i ti zbog neustrašivog izobličavanja bezakonja doživio nepravedno izgnanstvo. I evo gdje se više od trideset godina nalaziš u zatočenju, najprije kao živ a zatim kao mrtav. A sada daj sebe nama, sinovima tvojim koji te vole, i vrati se među svoje, da te narod koji te voli s radošću primi i sada kao nekada. Bezbožni car koji te bezakonički otjera sa prestola, dobi zasluženu kaznu po djelima svojim, jer je bijedno lišen i carstva i života.

A sada pobožni carevi tebi mrtvome predaju kao živome tvoju crkvu, koju kao evanđelska čeda zajedno sa mnom očistiše od jeretičkih poganština, i učiniše je onakvom kakvu si je ti najprije svojim trudom bio ukrasio, i ostavio je divnu i besprijekornu.

Pogledaj i vidi sakupljena čeda svoja, koja su ti iz obližnjih gradova došla, a ostala iz udaljenijih krajeva, kojih je mnogo mnogo više, željno očekuju tvoj povratak. Njih osirotjele i ucveljene nemoj prezreti i ostati daleko od njih! Neka grad tvoj dobije tvoje svete mošti, taj najskupoceniji dar, da bi se, ukrašen njima, više veličao i slavio nego carskom krunom!

Rekavši to, svjatjejši patrijarh Metodije podiže sa zemlje svetiteljeve mošti, položi ih u novi kivot, pa sa ostalim sveštenstvom uze ih na rame i sa psalmopjenijem unese u lađu.

Lađa krenu, i oni brzo stigoše u Carigrad. A blagočestiva carica Teodora sa sinom Mihailom, i cijelim Senatom, i sveštenstvom, i cjelokupnim građanstvom prestonice, sa svećama, kadionicama i pojanjem, veoma radosni i veseli iziđoše na pristanište u susret moštima patrijarha svog, svetog Nikifora. I uzevši mošti odnesoše ih najprije u sabornu crkvu svete Sofije, iz koje nekada bi prognan.

A ovaj povratak svetih moštiju bi trinaestog marta, to jest u isti dan u koji bi izgnan. Jer trinaestog marta sveti Nikifor je izgnan iz Carigrada, i opet trinaestog marta, poslije devetnaest godina, mošti mu prenijete u prestonicu. Istoga dana uveče bi saborno odsluženo svunoćno bdenije u crkvi svete Sofije nad moštima svetiteljevim, piše Kurir.

A sutradan ih odneše iz svete Sofije u crkvu svetih Apostola, i tamo ih česno položiše. I ustanovi se da se tu vrši glavno praznovanje u čast i spomen ispovednika Hristova svetog Nikifora, a u slavu Hrista Boga našeg, slavljenog sa Ocem i Duhom Svetim vavijek, amin.

Prema narodnim vjerovanjima danas se valja ušivati odjeća i nameniti sveća za mrtve u crkvi.