Srpska pravoslavna crkva i vijernici danas obilježavaju Svetog Savu koji se smatra jednom od najznačajnijih ličnosti srpske istorije.

Savindan se obilježava u čast prvog srpskog arhiepiskopa, prosvetitelja i tvorca zakonodavstva. Sveti Sava se smatra začetnikom srpske srednjovijekovne književnosti i zaštitnikom prosvetnih ustanova.

Umro je u Trnovu 25. januara 1236. godine, na povratku sa hodočašća u Jerusalim, posle jedne diplomatske misije za bugarsku arhiepiskopiju.

Prema zapisima iz tog vremena, glas o smrti Rastka Nemanjića stigao je u Srbiju 27. januara, pa se u SPC na taj dan služe liturgije.

NJegove mošti su iz Trnova prenijete u Srbiju i sahranjene u manastiru Mileševi 1237. godine.

Savin kult je u narodu bio jak zbog čega je u vrijeme Banatskog ustanka, 1594. godine, veliki vezir Sinan paša naredio je da se mošti Svetog Save odnesu iz manastira Mileševe i spale u Beogradu, na Vračaru.

Praznik Sveti Sava je ustanovljen za školsku slavu 1840. godine, na predlog Atanasija Nikolića, rektora Liceja iz Kragujevca.

Posle poluvijekovne zabrane, 1990. godine ponovo se obilježava kao školska slava. Naročito revnosno Svetog Savu praznuju stočari iz raznih krajeva.

Mnogi srpski narodni običaji oko Svetog Save vezani su za stoku i za strah od vukova. Pred Savindan se nije smjela stoka tjerati u šumu.

U mnogim krajevima se ovaj praznik proslavlja vrlo svečano i prije njega se postilo sedam dana.

Postoji mnogo narodnih vjerovanja u vezi za Savindanom, među kojima i to da ako na Svetog Savu grmi, desiće se važni događaji. Ime Svetog Save nose mnogi toponimi, kao što su Savina, Savinica, Savina voda, Savina greda, Savina stopa, Savin izvor, Savin potok, Savina strana, Savin kuk, Savino počivalo.

Izvor: novosti