Arhiepiskop i mitropolit zvorničko-tuzlanski Fotije objavio je novu pjesmu posvećenu Bijeljini, u kojoj je poručio da je čuvar srpske tradicije, pismenosti i kulture, grad mladih talenata, grad srpske budućnosti i grad bijeline i svetlosti.

GRAD BIJELJINA

Grad Bijeljina, grad bijeline,

grad svetlosti,

i magle su ovde svetle i bijele bile

i čiste, kakve danas nažalost nisu,

grad Semberije i Pravoslavlja,

sa sedam crkava i tri manastira

i Eparhijom zvorničko-tuzlanskom,

iz koje se njen crkveni život

nadzire i sabira.

Bijeljina/bijelina,

podignuta ne mestu drevnih iskopina,

koje pokazuju da je ovo mesto

od pre tri do pet hiljada godina

nastanjeno bilo,

pa se tu pominju Lepenskog vira,

starčevska i vinčanska kultura,

što potvrđuje da su ljudi ovde

odavno živeli i žive,

Semberija je žitnica

koja je narod ovoga prostora

vekovima hranila,

Semberiju jednim delom okružuje

planina Majevica,

koja je nebesima uzvišuje,

a sada tamo na Majevici

naš brat Ćeko Etno-selo gradi,

sa crkvom Svetog arhiđakona Stefana,

koga kao svoga zaštitnika i Slavu

praznuje Republika Srpska.

Bijeljina na međi tri države:

Srbije, Slavonije i Srpske/ BiH,

grad mira,

grad sa više od sto hiljada

pravoslavnih Srba, sa 10% Bošnjaka

i malim brojem Hrvata,

mesto razvoja Univerziteta,

prosvete i pismenosti,

grad Filipa Višnjića, slepog guslara,

koji je radio delo u Bosni

slično Vuku Karadžiću u Srbiji,

sabirao je narodne pesme i umotvorine

i u nasleđe ih mlađima ostavio,

Filip Višnjić je istoriju svoga naroda

u pesmama uz gusle opevao

i tako narodno predanje sačuvao.

Bijeljina/bijelina,

grad Ive od Semberije,

velikog humaniste, radnika i Srbina,

koji nije novca i imanja žalio

da bi Srbe iz ropstva otkupljivao

i slobodu im darivao,

u narodu je ostao kao čovek veliki,

koji je sa svojim narodom

muke i stradanja delio,

u Bijeljini je jedno vreme živeo

i veliki srpski pesnik Jovan Dučić,

koji je, kako kažu,

tu i veliku ljubav imao,

ali je i ovde pevao i pisao,

sada se njemu u čast i spomen

– Kuća kulture podići želi,

koja bi objedinjavala uspomenu

na sve znamenite Srbe

koji kroz Bijeljinu prođoše,

i o njoj u svojim delima

svedočanstvo ostaviše.

Rekosmo da je Bijeljina

grad Pravoslavlja,

sa sedam crkava i tri manastira,

a gradiće se, ako Bog da,

još dve nove crkve,

prva posvećena

Svetom Nektariju Eginskom Čudotvorcu

u krugu bolnice Sveti Vrači,

jer je Sveti Nektarije poznat

kao iscelitelj od svih bolesti,

a posebno od raka,

a druga crkva će biti posvećena

Svetom Savi Srpskom,

našem prvom prosvetitelju i učitelju,

i ona će se graditi

u blizini Studentskog grada

i bijeljinskih fakulteta,

jer tamo i pripada,

pomenućemo da smo za gradnju

ove crkve – Sveti Sava,

dobili saglasnost

Bratstva manastira Hilandara,

da ova crkva bude sagrađena

na podobije hilandarske crkve,

i ona će kao takva biti

prva izvan Svete Gore među Srbima.

Bijeljina na tromeđi,

da sabira, ne da odvaja,

sa novim auto-putem,

po sat vremena

do Novoga Sada i do Beograda,

Bijeljina mladih,

Bijeljina grad nade iz koje se,

ako Bog da, neće odlaziti,

već će se naš narod

u njoj naseljavati,

Bijeljina na Drini i na Savi,

žitnica naseljena Sembercima,

vrednim Srbima,

Bijeljina, čuvar srpske tradicije,

pismenosti i kulture,

grad mladih talenata,

grad srpske budućnosti

i grad bijeline i svetlosti.

Mitropolit Fotije

Izvor: Bijeljina Danas