Sveta figura, koja je živjela između 270. i 343. godine nove ere, najpoznatija je po nasljeđu novca koji je davao siromašnima, a posebno po priči o tome kako je tri djevojke darovao sa vrećama zlata da bi ih spasio od prostitucije.

Još jedna crkva podignuta je na vrhu drevne bazilike da bi zaštitila svečev grob, ali tek nedavno su arheolozi otkrili mozaik i kameni pod sa prethodnog svetilišta. To ih je dovelo do posljednjeg počivališta Svetog Nikole, prenosi Dejli Mejl.

Tim koji je ovo otkrio tvrdi da je Sveti Nikola živio i umro u Turskoj, prenosi novinska agencija Demiroren.

Arheolozi su godinama radili na lokalitetu, pažljivo uklanjajući podove sa crkve Svetog Nikole koja se nalazi u Turskoj. Uklanjanje je otkrilo podove prvobitne crkve koja je izgrađena nakon što je Sveti Nikola umro 343. godine nove ere.

Originalni temelj otkriven je 2017. godine kada su istraživači pomoću elektronskih anketa pronašli rupe ispod poda crkve.

Vizantijska crkva podignuta na drevnim temeljima bila je mjesto za molitvu pravoslavnih hrišćana između 5. i 12. vijeka i okružena je statuama Svetog Nikole. Takođe je dodat na listu svjetske baštine Uneska 1982. godine.

Tim je najavio da su možda pronašli grob Svetog Nikole, ali i dalje rade na pažljivom uklanjanju poda sa vizantijske crkve kako se ne bi oštetili.

Osman Eravsar, šef pokrajinskog odbora za očuvanje kulturnog nasljeđa u Antaliji, izjavio je za novinsku agenciju Demiroren prošle nedjelje: “Prva crkva je potopljena sa porastom Sredozemnog mora, a nekoliko vijekova kasnije, nova crkva je podignuta iznad. Sada smo stigli do ostataka prve crkve i poda kojim je koračao Sveti Nikola.”

Zapisi pokazuju da je Sveti Nikola sahranjen u crkvi podignutoj u njegovo ime, međutim, gdje se tačno nalazi njegovo tijelo je uvijek bila misterija. Istraživači sada vjeruju da je u vrijeme njegove smrti 343. godine nove ere, Sveti Nikola bio sahranjen u crkvi u Demreu, gdje je neometano ležao do 11. vijeka.

Ranije se vjerovalo da su ostatke stare 1.674 godine trgovci prokrijumčarili u italijanski grad Bari 1087. Međutim, turski arheolozi sada sugerišu da su uklonjene pogrešne kosti – a one koje su otišle u Italiju pripadale su anonimnom svešteniku.

Sahranjen je u svojoj crkvi, a do 6. veka njegovo svetilište je postalo poznato. Otkriće groba razbija misteriju gdje je svetac položen, a tim je nedavno otkrio i fresku Isusa Hrista.

Vizantijska crkva je takođe više puta oštećena i obnavljana tokom 8. i 9. vijeka. Takođe je bila potopljena i zatrpana, ostajući skrivena decenijama dok nije ponovo otkrivena 1956.