Redakcija “Vremena” saopštila je da je njihov kolega Teofil Pančić preminuo sinoć poslije duge i teške bolesti.

Njihovu objavu prenosimo u cjelosti:

“Teofilov odlazak prkosi paroli da nema nezamjenljivih.

Naš kolega, prijatelj i kolumnista “Vremena” Teofil Pančić preminuo je poslije duge i teške bolesti u Novom Sadu.

Teofil Pančić bio je redovni kolumnista i jedan od najpoznatijih autora u nedjeljniku “Vreme”. Bio je književni kritičar i urednik kulturne rubrike “Vremena” do samog kraja.

Rođen je u Skoplju 1965. godine. Kao dijete vojnog lica, dio djetinjstva proveo je u Pirotu, a potom se seli u Zagreb, grad koji ga je formirao. Od ranih devedesetih živi na relaciji Beograd – Novi Sad. Zauvijek je ostao Vojvođanin, jer je za svoje beogradsko prebivalište odabrao Zemun.

Stalni kolumnista “Vremena” bio je od 1993. godine.

Objavljivao je tekstove i kolumne u mnogobrojnim medijima, među kojima su: Slobodna Evropa, Jutarnji list, Naša Borba, Autonomija, Republika, Globus, Dani, Sarajevske sveske, Dnevnik, Nezavisni, Vojvodina, Pobjeda, Monitor itd.

Autor je više od 20 knjiga, mahom zbirki eseja, među kojima se izdvajaju: “Urbani bušmani”, “Čuvari bengalske vatre”, “Osobeni znaci” i kratki roman “39 dana juna”.

Dobitnik je brojnih domaćih i regionalnih nagrada, kao što su “Jug Grizelj”, “Vitez poziva”, “Srđan Aleksić”… Većina nagrada koje je Teofil Pančić dobio dodjeljuju se za hrabrost, novinarsku ili ljudsku.

Odlazak Teofila Pančića prkosi paroli da nema nezamjenljivih. Njegovom smrću “Vreme” ostaje bez jedinstvene pojave široke erudicije, unikatnog karaktera, nepogrešivog osjećaja za pravednost i bez autora neponovljivog stila.

Iako je govorio da se, etnički, uvijek osjećao samo i jedino kao Vojvođanin, Teofil je ostavio trag na prostoru čitave Jugoslavije, zemlje koje tehnički više nema, ali, sigurni smo, cijela danas žali.

Vrijeme i mjesto ispraćaja Teofila Pančića objavićemo naknadno”.

Izvor: Nezavisne