Srpska pravoslavna crkva danas se molitveno sjeća Prenosa moštiju Svetog velikomučenika Georgija. Ovaj praznik, poznatiji kao Đurđic, mnoge pravoslavne porodice obilježavaju kao svoju krsnu slavu.

 

 

Ovog dana Crkva praznuje prenos moštiju Svetog Georgija iz Nikomidije u grad Lidu Palestinsku. Prenos je izvršen po ličnoj želji svetitelja, koji je prije mučeničkog stradanja poželio da počiva u rodnom kraju i kod svojih najbližih. Sveti Georgije je među najznačajnijim svetiteljima Crkve Hristove.

Praznik Prenosa moštiju Svetog Velikomučenika Georgija, u srpskom narodu poznatiji kao Đurđic, po brojnosti svečara je na osmom mjestu slava kod Srba.

Ličnost Svetog Georgija od davnina se poštuje u našem narodu, jer je riječ o velikomučeniku rane Crkve, koji je zadobio naročito poštovanje vjerujućih hrišćana.

Đurđic se proslavlja isto kao i sve druge krsne slave, pripremom slavskog kolača, koljiva i vina, i njihovim osvećenjem koje obavlja sveštenstvo Crkve. Ukoliko padne u mrsni dan, sprema se mrsna trpeza, a ukoliko padne u posni dan, srijedu ili petak, sprema se posna trpeza.

Običaji

Dani od Đurđica do Svetoga Mrate (24. novembar) nazivaju se Mratinci ili Vučiji dani jer je Sveti Mrata zaštitnik vukova. U vrijeme mratinaca ne prede se vuna i ništa se ne pere. Naši stari su vjerovali da se do Svetog Mrate ništa ne daje iz kuće. Žene ne rade ručne poslove, a vjeruje se i da bi krojači i obućari trebalo da odmaraju.

U selima zapadne Srbije tih dana se klalo crno pile ili mladi crni pijetao, a Hercegovci su klali crno jare. Vukovi se nisu lovili jer bi to mještanima donijelo veliku nesreću. Takođe postoji vjerovanje da će zima biti maglovita i promenljiva ako je vrijeme za Mratince maglovito, a ako je vedro, zima će biti jaka.

 

izvor:Agencije/FOTO:SPC